September 26, 2006

Breach

I tip my hat to those who can build a rock-solid division between personal and work problems, and keep it that way.

Mine just broke.

Today I managed destroy four pencils, raise my voice to a colleague (I'm sooooo sorry po), and, worse of all, demote an article by a multi-awarded journalist to a mere side-story in our media release – what the heck was I thinking?

I better go home before I do more damage to my work, others, and myself.

I can’t wait to go home.

Sigh.

2 comments:

baleng said...

Ang tao, talagang binubuo siya ng maraming dimensyon, pisikal, emosyunal, politikal, pambahay, sa trabaho, at iba pa. Sa tingin ko, mahalagang naiintegrate natin ang mga ito, hindi hiwahiwalay.
Pag nagkaroon ng sakit ang isang bahagi, nagkakasakit din ang iba. Normal lang ito. Ang alam kong solusyon dito ay gamutin ang parteng maysakit, bigyan ng pagkakataong maresolve ang problema.
Maaaring napakasimple ng sinasabi ko. Pero alam ko ring isang malaking challenge pa rin ito sa mga opisina natin, wala pa ring venue para maresolba ang mga problema. Nakita mo na rin ako in rage dati. At wala pa ring nangyayari tungkol dito.
Ewan ko, kung ano-ano na ang nasasabi ko. Basta, mahalaga na naiintindihan kita noon. At sana naiintindihan ka rin ng iba mo pang katrabaho.

...at ok lang yun.

Leo said...

salamat, baleng. ^^

I want these back

I can't recall the last time I doodled, and out of nowhere, this came out today during our flag ceremony. Okay, maybe not ou...